200 lat dla pani Heleny!
10 lutego 2012
Pani Helena (z lewej) ze swoją siostrą Marią
Takie jubileusze jak ten, nie zdarzają się często. Płocczanka Helena Łebkowska skończyła 100 lat.
Urodziny świętowała w towarzystwie m.in. zastępcy prezydenta Płocka i… starszej o dwa lata siostry.
- Życzę, aby w dobrym zdrowiu żyła pani jeszcze bardzo, bardzo długo – mówił podczas uroczystości Roman Siemiątkowski. – A nam wszystkim, tutaj zebranym, abyśmy w dobrej formie doczekali tak pięknego wieku.
W dniu urodzin panią Helenę, oprócz najbliższych, odwiedzili także m.in. przedstawiciele Urzędu Stanu Cywilnego, ZUS-u, Urzędu Wojewódzkiego, a także Związku Nauczycielstwa Polskiego. Jubilatka, podobnie jak jej siostra, przez całe zawodowe życie pracowała jako nauczycielka.
Goście zgodnie chwalili gospodynię za wygląd i doskonałą pamięć. A pani Helena wspominała: - Do Płocka przyjechałam zaraz po wojnie, w 1946 roku. Wcześniej mieszkałam pod Lublinem. Miasto po wojnie było bardzo zrujnowane. Ponieważ byłam samotna, nie mogłam dostać pracy na etacie. Pierwszeństwo miały rodziny z dziećmi, które dotarły ze Wschodu. Postanowiłam wykorzystać to, że miałam rodzinę w Płocku. Tutaj pracę znalazłam bez problemu. I spotkałam się z wielką życzliwością ludzi. Od początku aż do emerytury pracowałam w Szkole Podstawowej nr 2.
Zebrane na urodzinach osoby prosiły panią Helenę i jej siostrę o przepis na długowieczność. - Gdybym go tylko znała, na pewno bym się podzieliła wiedzą – mówiła jubilatka.
- Życzę, aby w dobrym zdrowiu żyła pani jeszcze bardzo, bardzo długo – mówił podczas uroczystości Roman Siemiątkowski. – A nam wszystkim, tutaj zebranym, abyśmy w dobrej formie doczekali tak pięknego wieku.
W dniu urodzin panią Helenę, oprócz najbliższych, odwiedzili także m.in. przedstawiciele Urzędu Stanu Cywilnego, ZUS-u, Urzędu Wojewódzkiego, a także Związku Nauczycielstwa Polskiego. Jubilatka, podobnie jak jej siostra, przez całe zawodowe życie pracowała jako nauczycielka.
Goście zgodnie chwalili gospodynię za wygląd i doskonałą pamięć. A pani Helena wspominała: - Do Płocka przyjechałam zaraz po wojnie, w 1946 roku. Wcześniej mieszkałam pod Lublinem. Miasto po wojnie było bardzo zrujnowane. Ponieważ byłam samotna, nie mogłam dostać pracy na etacie. Pierwszeństwo miały rodziny z dziećmi, które dotarły ze Wschodu. Postanowiłam wykorzystać to, że miałam rodzinę w Płocku. Tutaj pracę znalazłam bez problemu. I spotkałam się z wielką życzliwością ludzi. Od początku aż do emerytury pracowałam w Szkole Podstawowej nr 2.
Zebrane na urodzinach osoby prosiły panią Helenę i jej siostrę o przepis na długowieczność. - Gdybym go tylko znała, na pewno bym się podzieliła wiedzą – mówiła jubilatka.
