80. rocznica agresji ZSRR na Polskę
17 września 2019
Zastępca prezydenta Płocka Roman Siemiątkowski składa kwiaty pod Memoriałem Sybiraków
Memoriał Sybiraków i Płocczan Pomordowanych na Wschodzie na cmentarzu komunalanym
Uczennice Liceum PUL odczytały Apel Poległych
Dziś na cmentarzu komunalnym w Płocku odbyły się obchody Światowego Dnia Sybiraków, które w tym roku zbiegły się z 80. rocznicą agresji ZSRR na Polskę. Od 2013 r. w rocznicę napaści Związku Radzieckiego na II Rzeczpospolitą w dniu 17 września 1939 r. obchodzony jest w Polsce Światowy Dzień Sybiraków.
Dziś przy Memoriale Sybiraków i Płocczan Pomordowanych na Wschodzie na cmentarzu komunalanym odbyły się uroczystości z udziałem kombatantów, władz miasta, parlamentarzystów, młodzieży i służb mundurowych. W imieniu mieszkańców Płocka wieniec złożył zastępca prezydenta Roman Siemiątkowski.
- W tym roku obchodzimy 80. rocznicę agresji ZSRR na Polskę. Dzisiaj spotykamy się przy Memoriale Sybiraków i Płocczan pomordowanych na Wschodzie, aby uczcić pamięć poległych i pomordowanych żołnierzy oraz ofiar represji i deportowania na Wschód - powiedział wiceprezydent. R. Siemiątkowski. W swoim wystapieniu przytoczył wspomnienia ofiar represji sowieckich, które podczas pierwszej deportacji w lutym 1940 r. zostały wywiezione z dawnych kresów II RP na Sybir.
Prezes Związku Sybiraków w Płocku Remigiusz Bielewicz w swoim wystapieniu przypomniał mało znane wydarzenia związane z deportacjami i eksterminacją Polaków mieszkających na terenie ZSRR w latach 1935-37. Trafili oni w oparciu o decyzję Józefa Stalina do ASRR Komi. Deportacją objęto około 140 tys. osób, z czego zmarło lub zostało zamordowanych ponad 120 tys.
Uroczyste złożenie wieńców pod Memoriałem Sybiraków i Płocczan pomordowanych na Wschodzie poprzedziła Msza Św., która odprawił ksiądz Stefan Cegłowski, proboszcz Katedry i kapelan środowisk kombatanckich. Obchody Światowego Dnia Sybiraka w Płocku zakończył Apel Poległych przygotowany przez uczniów I Liceum Ogólnokształcącemu PUL im. 4 Pułku Strzelców Konnych w Płocku.
Przypominamy, że agresja Związku Radzieckiego na Polskę w dniu 17 września 1939 r. to skutek tajnego porozumienia Józefa Stalina z Adolfem Hitlerem, w oparciu o podpisany 23 sierpnia 1939 r. w Moskwie układ znany pod nazwą Pakt Ribbentrop – Mołotow. Ziemie II RP miały być podzielone między Niemcy i Sowietów na dwie części wzdłuż linii rzek Narew – Wisła - San. Wtedy komunistyczny i nazistowski totalitaryzm dokonały także podziału stref swoich wpływów na terenie Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii i Rumunii.
Podczas trwającej kampanii wrześniowej i walkach Wojska Polskiego z Wehrmachtem, w dniu 17 września 1939 r. Stalin wywiązał się z zawartego niespełna miesiąc wcześniej porozumienia. Armia Czerwona zaatakowała o 6 rano. Stalin wprowadził do Polski ponad 4 tysiące czołgów, 1800 samolotów i prawie 2 miliony żołnierzy, którym Polacy mogli przeciwstawić jedynie ponad 300 tysięcy żołnierzy. Polsko - radziecki pakt o nieagresji obowiązujący do 1945 r. został złamany przez ZSRR i tym samym tzw. IV rozbiór Rzeczypospolitej stał się faktem. Już 10 dni później Stalin i Hitler dokonali korekty podziału Polski i w efekcie 28 września 1939 r. w Brześciu nad Bugiem okupanci świętowali rozbiór II Rzeczypospolitej. Granice między III Rzeszą i Związkiem Radzieckim ustalono na linii Bugu, przesuwając ją z linii Wisły. Terytorium zajęte przez Sowietów to blisko 200 tys. km kw wobec ok. 186 tys. km kw zajętych przez Niemców. Pod okupacją radziecką znalazło się ponad 14,3 milionów obywateli, nie licząc uciekinierów z zachodniej i centralnej Polski. Ziemie polskie, które znalazły się pod okupacją radziecką, podzielono i nazwano Zachodnią Ukrainą i Zachodnią Białorusią. Już pod koniec października 1939 r. na tych terenach, wbrew postanowieniom prawa międzynarodowego, odbyły się w atmosferze terroru, pod asystą uzbrojonych funkcjonariuszy milicji i NKWD całkowicie sfałszowane wybory do Zgromadzeń Ludowych Zachodniej Ukrainy i Białorusi, które następnie podjęły uchwały o przyłączeniu kresów II RP do ZSRR.
Od samego początku celem Stalina było unicestwienie Polski, a celem okupacji radzieckiej była całkowita sowietyzacja zajętych terenów II RP, zagarnięcie polskich dóbr materialnych i wprowadzenie radzieckiego systemu politycznego, a także eksterminacja i wynarodowienie ludności pochodzenia polskiego.
Sowiecki totalitaryzm skutecznie realizował wyznaczone przez Stalina cele. W pierwszych miesiącach okupacji represje objęły około l milion obywateli polskich uwięzionych i wysiedlonych. W pierwszej kolejności NKWD aresztowało żołnierzy i oficerów, przedstawicieli polskiej inteligencji, pracowników administracji państwowej, terytorialnej, nauczycieli, lekarzy, przemysłowców i właścicieli majątków ziemskich na kresach II RP. Od początku 1940 r. rozpoczęły się deportacje Polaków do Kazachstanu, do północnej części ZSRR oraz na Syberię. Z terenów włączonych do ZSRR wywieziono około 400 tysięcy osób. Blisko 80 tysięcy deportowanych zmarło wskutek trudnych warunków transportu, głodu i zimna.
Podczas trwającej kampanii wrześniowej i walkach Wojska Polskiego z Wehrmachtem, w dniu 17 września 1939 r. Stalin wywiązał się z zawartego niespełna miesiąc wcześniej porozumienia. Armia Czerwona zaatakowała o 6 rano. Stalin wprowadził do Polski ponad 4 tysiące czołgów, 1800 samolotów i prawie 2 miliony żołnierzy, którym Polacy mogli przeciwstawić jedynie ponad 300 tysięcy żołnierzy. Polsko - radziecki pakt o nieagresji obowiązujący do 1945 r. został złamany przez ZSRR i tym samym tzw. IV rozbiór Rzeczypospolitej stał się faktem. Już 10 dni później Stalin i Hitler dokonali korekty podziału Polski i w efekcie 28 września 1939 r. w Brześciu nad Bugiem okupanci świętowali rozbiór II Rzeczypospolitej. Granice między III Rzeszą i Związkiem Radzieckim ustalono na linii Bugu, przesuwając ją z linii Wisły. Terytorium zajęte przez Sowietów to blisko 200 tys. km kw wobec ok. 186 tys. km kw zajętych przez Niemców. Pod okupacją radziecką znalazło się ponad 14,3 milionów obywateli, nie licząc uciekinierów z zachodniej i centralnej Polski. Ziemie polskie, które znalazły się pod okupacją radziecką, podzielono i nazwano Zachodnią Ukrainą i Zachodnią Białorusią. Już pod koniec października 1939 r. na tych terenach, wbrew postanowieniom prawa międzynarodowego, odbyły się w atmosferze terroru, pod asystą uzbrojonych funkcjonariuszy milicji i NKWD całkowicie sfałszowane wybory do Zgromadzeń Ludowych Zachodniej Ukrainy i Białorusi, które następnie podjęły uchwały o przyłączeniu kresów II RP do ZSRR.
Od samego początku celem Stalina było unicestwienie Polski, a celem okupacji radzieckiej była całkowita sowietyzacja zajętych terenów II RP, zagarnięcie polskich dóbr materialnych i wprowadzenie radzieckiego systemu politycznego, a także eksterminacja i wynarodowienie ludności pochodzenia polskiego.
Sowiecki totalitaryzm skutecznie realizował wyznaczone przez Stalina cele. W pierwszych miesiącach okupacji represje objęły około l milion obywateli polskich uwięzionych i wysiedlonych. W pierwszej kolejności NKWD aresztowało żołnierzy i oficerów, przedstawicieli polskiej inteligencji, pracowników administracji państwowej, terytorialnej, nauczycieli, lekarzy, przemysłowców i właścicieli majątków ziemskich na kresach II RP. Od początku 1940 r. rozpoczęły się deportacje Polaków do Kazachstanu, do północnej części ZSRR oraz na Syberię. Z terenów włączonych do ZSRR wywieziono około 400 tysięcy osób. Blisko 80 tysięcy deportowanych zmarło wskutek trudnych warunków transportu, głodu i zimna.
W ramach sowietyzacji terenów Polski pod okupacją radziecką skonfiskowano majątki ziemskie, przeprowadzono nacjonalizację polskiego przemysłu, transportu, banków. Na wsiach wprowadzono przymusową kolektywizację. Doprowadzono do pauperyzacji ekonomicznej Polaków poprzez wymianę waluty wprowadzając rubla na miejsce złotego według sztucznego stosunku 1:1. Efektem przymusowej paszportyzacji, czyli nadawania obywatelstwa radzieckiego wszystkim osobom, które w dniach l i 2 listopada 1939 mieszkały na ziemiach polskich włączonych do ZSRR, było wcielenie około 200 tysięcy polskich mężczyzn do Armii Czerwonej. Zamknięto polskie wydawnictwa i zlikwidowano polską prasę. Zlikwidowano organizacje polityczne, społeczne, gospodarcze, kulturowe i młodzieżowe. Zamknięto gazety i czasopisma niezależnie od ich kierunku ideowego czy narodowości wydawców. Często dzieci Polaków uwięzionych lub zamordowanych trafiały do domów dziecka, gdzie pozbawiano ich tożsamości.
Do dziś w naszej świadomości symbolem sowieckiej agresji, okupacji i zbrodni jest Katyń. Decyzją Józefa Stalina i Ławrientija Berii polscy oficerowie, bezbronni jeńcy, zostali bestialsko zamordowani strzałem w głowę w kwietniu i maju 1940 r. wyłącznie ze względu na bycie Polakiem. Ten los sowieci przewidzieli dla 26000 naszych rodaków, którzy od 3 kwietnia do 19 maja 1940 roku, każdego dnia, setkami byli wywożeni i mordowani strzałem w potylicę. Zostali zamordowani w Katyniu, Twerze, Miednoje, Chersonie, Kuropatach na Białorusi, Kijowie- Bykowni i Charkowie na Ukrainie oraz w innych jeszcze miejscach, które wciąż pozostają nieznane.
K. Kozłowski
