Uwaga kibice!

Z informacji uzyskanych od Miejskiego Rzecznika w Warszawie wynika, że do biura rzecznika wpływają skargi konsumentów dotyczące usług świadczonych przez przewoźników, którzy nie posiadając licencji na przewóz osób taksówką, łudząco podobnie do taksówek oznaczają swoje pojazdy, a za przejazd żądają zapłaty astronomicznych kwot.

Pojazdy takich przewoźników mogą być oznakowane w sposób przypominający oznaczenia taksówkarzy zrzeszonych w korporacjach posiadających licencje na przewóz osób taksówką. Mogą posiadać oznaczenie świetlne na dachu samochodu oraz boczne.

Cennik usług może znajdować się z przodu pojazdu, naprzeciwko siedzenia pasażera, co uniemożliwia zapoznanie się z nim po zajęciu miejsca przez pasażerów na tylnych siedzeniach.

Z napływających do rzecznika skarg wynika, że po dojechaniu do celu kierowca żąda od konsumenta zapłaty nawet kilkuset złotych za przejazd według stawek określonych w cenniku. Cena za kilometr może wynosić nawet 40 zł! W dodatku, przewoźnicy nie posiadają taksometrów i zwykle nie chcą wystawić rachunku.

Na co zwrócić uwagę ?

Zwróćmy uwagę na oznakowanie pojazdu. Prawidłowo oznakowana taksówka powinna posiadać:
• oznaczenie taryfy za przejazd oraz hologram z nr bocznym pojazdu i nr rejestracyjnym w prawym górnym rogu przedniej szyby samochodu;
• napis „TAXI” na dachu samochodu – zwykle umieszczony na podświetlonym banerze;
• nr boczny na drzwiach pojazdu – w Warszawie na drzwiach pojazdu powinien znajdować się żółto-czerwony pas z nr bocznym, a poniżej herb Warszawy z syrenką;
• identyfikator ze zdjęciem kierowcy na desce rozdzielczej;
• taksometr (powinien być włączony przy rozpoczęciu jazdy);
• informację o opłacie naklejoną trwale od wewnątrz pojazdu (w lewym górnym rogu szyby tylnych prawych drzwi).

Kilka zasad:
• korzystajmy ze sprawdzonych przez nas przewoźników oczekujących na oznaczonych postojach taxi;
• jeśli nie jesteśmy pewni kwoty jaką zapłacimy za przewóz wsiadając spytajmy o cenę za przejechany kilometr lub o szacunkowy koszt przejazdu do wyznaczonego przez nas punktu;
• możemy spytać o nr licencji uprawniającej kierowcę do prowadzenia taksówki;
• spytajmy o cennik i sprawdźmy czy cena nam odpowiada;
• jeśli nie widzimy taksometru spytajmy czy kierowca go posiada;
• po zakończeniu trasy poprośmy o rachunek, który jest również dowodem zawarcia umowy przewozu i podstawą do złożenia ewentualnej reklamacji.

UWAGA!
Jeśli mimo zachowania ostrożności kierowca żąda od nas zapłaty rażąco wygórowanej kwoty sprawdźmy nr boczny pojazdu, a jeśli go nie ma, zapiszmy nr rejestracyjny. Jeśli nie mamy wyjścia zapłaćmy z zastrzeżeniem zwrotu lub poczekajmy na policję. Sporządzona przez funkcjonariusza notatka może nam pomóc w dalszym dochodzeniu roszczeń jeśli zapłata zostanie dokonana z zastrzeżeniem zwrotu.

Co może konsument ?

Złożyć reklamację.
Umowa o przewóz osób ma charakter cywilno-prawny zastosowanie może więc znaleźć art. 388 § 1 kodeksu cywilnego, który stanowi, że jeżeli jedna ze stron umowy, wyzyskując przymusowe położenie, niedołęstwo lub niedoświadczenie drugiej strony, w zamian za swoje świadczenie przyjmuje albo zastrzega dla siebie lub dla osoby trzeciej świadczenie, którego wartość w chwili zawarcia umowy przewyższa w rażącym stopniu wartość jej własnego świadczenia, druga strona może żądać zmniejszenia swego świadczenia lub zwiększenia należnego jej świadczenia, a w wypadku gdy jedno i drugie byłoby nadmiernie utrudnione, może ona żądać unieważnienia umowy.
Powyższy przepis stanowi podstawę do złożenia reklamacji do przewoźnika z żądaniem obniżenia ceny lub unieważnienia umowy przed sądem.

Zawiadomić prokuraturę
Jeśli negocjacje okazały się bezskuteczne i przewoźnik żąda od nas rażąco wygórowanej zapłaty, a czujemy się w związku z tym oszukani i wprowadzeni w błąd, możemy złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa do właściwej prokuratury rejonowej.

Zawiadomić właściwy organ administracji
Zasady udzielania, zmiany, cofnięcia licencji określone są w ustawie o z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007, Nr 125, poz. 874 z późn. zm.). Konsument może zatem zawiadomić o incydencie starostę właściwego dla siedziby przedsiębiorcy, a jeśli wspomniana sytuacja spotkała nas w taksówce: wójta, burmistrza lub prezydenta miasta (art. 7 ustawy).

Zwrócić się do rzecznika konsumentów
Pomocy można też szukać u Miejskich oraz Powiatowych Rzeczników Konsumentów jeśli umowa przewozu z przewoźnikiem została zawarta przez osobę fizyczną prywatnie, nie w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą lub zawodową.