Walentynkowy wernisaż
11 lutego 2014
W piątek 14 lutego o godzinie 17 Płocka Galeria Sztuki zaprasza na wernisaż wystawy "Antoni Fałat i kobiety". Na ekspozycji zaprezentowanych zostanie kilkadziesiąt portretów kobiet, w tym najnowsze obrazy artysty, którymi udowadnia, że nie tylko uroda i klasyczne rysy czy piękne ciało mogą przyciągnąć uwagę i zafascynować oglądającego.
- Kobiety są tajemnicze, demoniczne. Dla każdego mężczyzny kobieta jest jak nieznany kontynent. Ich uroda nie polega na posiadaniu warunków do wystąpienia w reklamie – powiedział w jednym z wywiadów prof. Antoni Fałat. Często magnesem staje się elektryzujące spojrzenie, władcza postawa albo to „coś” - kobiecość, którą udało się uchwycić malarzowi.
Jak zauważa Magdalena Sołtys, kurator wystawy, kobiety z obrazów Fałata „Zasiedlają płótna jak dumne manekiny. Oglądamy akty, pół-akty, popiersia-portrety, sceny wielofiguralne w swobodnych ujęciach… Zblazowane, frapujące, skomplikowane, nieodgadnione, uwodzicielskie, drapieżne, nierzadko puste czy próżne, lub - zdaje się - spokojne i łagodne, kiedy indziej obarczone jakąś traumą, bólem czy zawodem, pozostając w połowicznym kontakcie ze światem, w błogim i niepokojącym letargu czy zawieszeniu, udają, że nie są przyłapywane przez nas in flagranti (…) Liczne femme fatale, bezbronne anioły (niejednokrotnie w towarzyszeniu rogatych zwierząt), diablice, może i kobieta-jednorożec – mimo tym razem współczesnego kostiumu, są one archetypowe”. Wystawa to rodzaj psychologicznego portretu zbiorowego kobiet.
Wystawę „Antoni Fałat i kobiety” będzie można oglądać do 9 marca.
Antoni Fałat urodził się 20 grudnia 1942 w Warszawie. Polski malarz, grafik i rysownik, twórca i rektor Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem u prof. Aleksandra Kobzdeja (1969). Na przełomie lat 60. i 70. był założycielem grupy artystycznej „Aut” (1969), której program wyrażony został w haśle wystawy w 1970 roku w warszawskiej Galerii MDM: „polska figuracja, polski styl, polska egzotyka”. Uczestniczył również w działaniach ruchu „O poprawę”, który na początku lat 70. skupił grupę absolwentów ASP, głoszących hasła odświeżenia języka malarskiego. Większość członków grupy weszła do nurtu Nowej Figuracji w sztuce polskiej. W latach 70. Fałat brał udział w wielu wystawach młodego pokolenia twórców, m.in. w Festiwalach Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1970, 1974, 1978, 1980) oraz w Festiwalach Sztuk Pięknych w warszawskiej Zachęcie (1970, 1972,1974). Wystawiał swoje prace również na wystawach Realizm i tendencje pochodne (Warszawa, 1975), Inspiracje fotograficzne (Szczecin, 1978), Sztuka faktu (Bydgoszcz, 1978). W latach 80. wystawiał w ramach Ruchu Kultury Niezależnej. W 1992 roku otworzył w Warszawie Europejską Akademię Sztuk. W latach 1992 – 1996 był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie. Swoje prace wystawiał w kraju i za granicą. W dorobku artystycznym ma 34 wystawy indywidualne oraz 90 wystaw zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Gdańsku, Galerii Zachęta, Płockiej Galerii Sztuki, Muzeum w Gandawie, Muzeum Puszkina oraz Instytucie Sztuki w Moskwie. W 2010 i 2012 roku był przewodniczącym jury XXIII i XXIV Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie.
Jak zauważa Magdalena Sołtys, kurator wystawy, kobiety z obrazów Fałata „Zasiedlają płótna jak dumne manekiny. Oglądamy akty, pół-akty, popiersia-portrety, sceny wielofiguralne w swobodnych ujęciach… Zblazowane, frapujące, skomplikowane, nieodgadnione, uwodzicielskie, drapieżne, nierzadko puste czy próżne, lub - zdaje się - spokojne i łagodne, kiedy indziej obarczone jakąś traumą, bólem czy zawodem, pozostając w połowicznym kontakcie ze światem, w błogim i niepokojącym letargu czy zawieszeniu, udają, że nie są przyłapywane przez nas in flagranti (…) Liczne femme fatale, bezbronne anioły (niejednokrotnie w towarzyszeniu rogatych zwierząt), diablice, może i kobieta-jednorożec – mimo tym razem współczesnego kostiumu, są one archetypowe”. Wystawa to rodzaj psychologicznego portretu zbiorowego kobiet.
Wystawę „Antoni Fałat i kobiety” będzie można oglądać do 9 marca.
Antoni Fałat urodził się 20 grudnia 1942 w Warszawie. Polski malarz, grafik i rysownik, twórca i rektor Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem u prof. Aleksandra Kobzdeja (1969). Na przełomie lat 60. i 70. był założycielem grupy artystycznej „Aut” (1969), której program wyrażony został w haśle wystawy w 1970 roku w warszawskiej Galerii MDM: „polska figuracja, polski styl, polska egzotyka”. Uczestniczył również w działaniach ruchu „O poprawę”, który na początku lat 70. skupił grupę absolwentów ASP, głoszących hasła odświeżenia języka malarskiego. Większość członków grupy weszła do nurtu Nowej Figuracji w sztuce polskiej. W latach 70. Fałat brał udział w wielu wystawach młodego pokolenia twórców, m.in. w Festiwalach Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1970, 1974, 1978, 1980) oraz w Festiwalach Sztuk Pięknych w warszawskiej Zachęcie (1970, 1972,1974). Wystawiał swoje prace również na wystawach Realizm i tendencje pochodne (Warszawa, 1975), Inspiracje fotograficzne (Szczecin, 1978), Sztuka faktu (Bydgoszcz, 1978). W latach 80. wystawiał w ramach Ruchu Kultury Niezależnej. W 1992 roku otworzył w Warszawie Europejską Akademię Sztuk. W latach 1992 – 1996 był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie. Swoje prace wystawiał w kraju i za granicą. W dorobku artystycznym ma 34 wystawy indywidualne oraz 90 wystaw zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Gdańsku, Galerii Zachęta, Płockiej Galerii Sztuki, Muzeum w Gandawie, Muzeum Puszkina oraz Instytucie Sztuki w Moskwie. W 2010 i 2012 roku był przewodniczącym jury XXIII i XXIV Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie.
źródło: Płocka Galeria Sztuki, op. K. Kozłowski
