Dychotomia miłości
04 marca 2016
W Dzień Kobiet 8 marca Płocka Galeria Sztuki zaprasza na wernisaż wystawy „Miłość. Edward Dwurnik”. Obok wielkoformatowego obrazu „Miłość”, który dał tytuł wystawie, będą prezentowane wczesne prace, powstałe w okresie studiów artysty - pochodzące z lat 60. XX wieku, aż po współczesne, datowane na 2014 rok, i obrazy związane tematycznie z Płockiem.
Retrospektywną wystawę malarstwa, rysunku i grafiki, mieszkającego w Warszawie i nadal tworzącego jednego z najbardziej znanych i uznanych artystów polskich będzie można oglądać do 10 kwietnia.
- Wystawa otwiera oczy na różne formy miłości. A w ciągu ponad dwóch tysięcy lat kultury europejskiej trochę się ich uzbierało: agape, caritas, eros. Sztuka Dwurnika bliska jest definicji powieści Stendhala - jest jak lustro przechadzające się po drodze – podkreśla Alicja Wasilewska, dyrektor PGS w tekście do katalogu wystawy.
Wernisaż we wtorek 8 marca o godzinie 18. Wstęp wolny.
- Wystawa otwiera oczy na różne formy miłości. A w ciągu ponad dwóch tysięcy lat kultury europejskiej trochę się ich uzbierało: agape, caritas, eros. Sztuka Dwurnika bliska jest definicji powieści Stendhala - jest jak lustro przechadzające się po drodze – podkreśla Alicja Wasilewska, dyrektor PGS w tekście do katalogu wystawy.
Wernisaż we wtorek 8 marca o godzinie 18. Wstęp wolny.
* * *
Edward Dwurnik (ur. 1943 r. w Radzyminie) to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych współczesnych artystów polskich. Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę. Mieszka i pracuje w Warszawie. Jako swojego „mistrza“ wymienia Nikifora, którego prace zainspirowały do narysowania pierwszych prac z cyklu „Podróże autostopem“(w 1965 r.), który kontynuuje do dziś.
Od 1975 r. powstawał cykl „Robotnicy“, za który Dwurnik otrzymał w 1981 Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, natomiast za obrazy z cyklu „Warszawa“ (1981), proroczo zapowiadające stan wojenny - Nagrodę Kulturalną „Solidarności“ podziemnej w 1983.
W latach 80. malarstwo Dwurnika przybrało wyraz ekspresyjny i dramatyczny. Powstające w tej dekadzie obrazy miały niejednokrotnie wymowę polityczną, przybierały też kostium historyczny, tak czy inaczej odnoszący się do współczesnych spraw i realiów.
W latach 90. powstają cykle będące kontynuacją „Podróży autostopem”: „Niebieskie miasta“ (od 1993) i „Diagonale” (od 1996), jak również kompozycje nowego typu - widoki morskie (cykl „Błękitne”, 1992-93) czy cykl „Wyliczanka” (1996-99).
Artysta miał ok. 100 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, brał też udział w licznych wystawach i festiwalach krajowych i międzynarodowych. Równolegle z malarstwem uprawia rysunek, collage, grafikę warsztatową (litografia, techniki metalowe, kserografia, stemple) i użytkową (ilustracja, plakaty do własnych wystaw indywidualnych).
Edward Dwurnik (ur. 1943 r. w Radzyminie) to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych współczesnych artystów polskich. Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę. Mieszka i pracuje w Warszawie. Jako swojego „mistrza“ wymienia Nikifora, którego prace zainspirowały do narysowania pierwszych prac z cyklu „Podróże autostopem“(w 1965 r.), który kontynuuje do dziś.
Od 1975 r. powstawał cykl „Robotnicy“, za który Dwurnik otrzymał w 1981 Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, natomiast za obrazy z cyklu „Warszawa“ (1981), proroczo zapowiadające stan wojenny - Nagrodę Kulturalną „Solidarności“ podziemnej w 1983.
W latach 80. malarstwo Dwurnika przybrało wyraz ekspresyjny i dramatyczny. Powstające w tej dekadzie obrazy miały niejednokrotnie wymowę polityczną, przybierały też kostium historyczny, tak czy inaczej odnoszący się do współczesnych spraw i realiów.
W latach 90. powstają cykle będące kontynuacją „Podróży autostopem”: „Niebieskie miasta“ (od 1993) i „Diagonale” (od 1996), jak również kompozycje nowego typu - widoki morskie (cykl „Błękitne”, 1992-93) czy cykl „Wyliczanka” (1996-99).
Artysta miał ok. 100 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, brał też udział w licznych wystawach i festiwalach krajowych i międzynarodowych. Równolegle z malarstwem uprawia rysunek, collage, grafikę warsztatową (litografia, techniki metalowe, kserografia, stemple) i użytkową (ilustracja, plakaty do własnych wystaw indywidualnych).
