70 lat KS Stoczniowiec Płock

W sobotę od rana na nowoczesnym obiekcie Stoczniowca trwał turniej piłkarski dla dzieci. Młodzi piłkarze rocznika 2009 rywalizowali na sztucznym boisku stadionu KS Stoczniowiec. W turnieju wzięły udział drużyny szkółek piłkarskich z Mazowsza i woj. łódzkiego.  Adepci futbolu reprezentowali między innymi KS Stoczniowiec, Wisła Płock, Widzew Łódź, Znicz Pruszków. Turniejowi towarzyszył piknik dla mieszkańców Płocka i osiedla Radziwie. Było mnóstwo atrakcji, animatorzy, dmuchane zjeżdżalnie, ulubieńcy najmłodszych. Turniej odwiedził także Nafciarz – klubowa maskotka Wisły Płock. Przez cały czas nie brakowało dobrej zabawy i trwała sportowa rywalizacja na murawie stadionu Stoczniowca, która jest wykonana w technologii jaka ma m. in. Boisko Bayernu Monachium.  Podczas pikniku na obiekcie na Radziwiu prezentowana była jubileuszowa wystawa prezentująca historię klubu. Nie wszyscy wiedzą, że Stoczniowiec był także „Kolejarzem”, „Żeglarzem” oraz że w czasie swojego istnienia prowadził różne sekcje sportowe, m. in. Kolarską czy piłki siatkowej.

Wieczorem w sali koncertowej Państwowej Szkoły Muzycznej odbyła się jubileuszowa Gala 70-lecia klubu KS Stoczniowiec. Podczas uroczystości nie zabrakło wzruszających momentów. Na scenie pojawiły się ikony klubu, a wśród nich Zdzisław Kotarski, najstarszy obecnie żyjący współtwórca klubu czy Zbigniew Cytryniak, który jako trener wywalczył pierwszy historyczny awans do III ligi. Prezes Piotr Noga był wyraźnie wzruszony wręczając dyplomy wszystkim zasłużonym działaczom, trenerom i zawodnikom.

Prezydent Miasta Płocka Andrzej Nowakowski docenił wkład klubu w rozwój płockiej i polskiej piłki nożnej. Podkreślił, że to właśnie KS Stoczniowiec od lat szkoli dzieci i młodzież z sukcesami. Wielu wychowanków grało w najwyższych klasach rozgrywkowych, a także z powodzeniem grało w reprezentacjach młodzieżowych Polski.

- Od 1949 r. płocki Klub Sportowy Stoczniowiec umożliwia realizację nie tylko piłkarskiej pasji kolejnym pokoleniom płocczan. Rywalizacja sportowa to zarówno okazja do aktywności fizycznej, ale także do rozwijania umiejętności współpracy, kształtowania charakterów i współzawodnictwa w duchu fair play. Dla zapewnienia jak najlepszych warunków dla sportowców i kibiców w 2016 roku oddaliśmy do użytku nowy stadion Stoczniowca - to nie koniec inwestycji. Wszystkim Działaczom Sportowym, Zawodnikom, Kibicom i Sympatykom życzę realizacji wyznaczonych celów, satysfakcji z osiągnięć i wielu wspaniałych emocji podczas rywalizacji sportowej – mówił podczas Gali Andrzej Nowakowski.

Warto w tym miejscu przypomnieć historię klubu z osiedla Radziwie w Płocku. W 1949 roku grupa działaczy: Zdzisław Kotarski, Wojciech Żółtowski, Jerzy Paszkiewicz, Stanisław Żółtowski założyli koło sportowe „Stal 2” jako filię działającego przy Fabryce Maszyn Żniwnych klubu „Stal”. Data ta jest przyjmowana jako narodziny klubu „Stoczniowca”. W 1952 roku do Płockiej Stoczni Rzecznej na stanowisko dyrektora ds. administracyjnych przybył Władysław Rejter znany z działalności sportowej w Jarosławiu i Wrocławiu. Założył on w tym samym roku klub „Kolejarz” przy Płockiej Stoczni Rzecznej. Zarząd powołał sekcje: piłki nożnej, kolarską, lekkoatletyki, siatkówki i tenisa stołowego.

 W 1957 roku założyciel, klubu i jego prezes Rejter Władysław wysuwa propozycję połączenia „Kolejarza”, „Gwardii” i „Siali” w jeden klub. Oznacza to likwidację klubu na Radziwiu. Zamiera działalność klubu. Na stadionie „Kolejarza” odbywają się sporadycznie treningi i mecze rezerw „Masovii”. Jesienią 1961 roku działacze postanawiają reaktywować klub pod nazwą „Żeglarz”. Oparty zostaje o Stocznię Rzeczną, której branżowy Związek Marynarzy i Portowców ma swoją siedzibę w Gdańsku.  Sezon 1977/78 zespół seniorów kończy na pierwszym miejscu wyprzedzając „Stal” Płock. W roku tym następuje zmiana nazwy klubu. Z ZKS ,,Żeglarz” dokonano zmiany na ZKS „Stoczniowiec” z patronatem zakładu Płockiej Stoczni Rzecznej. Lata osiemdziesiąte XX wieku to pod względem sportowym najlepszy okres dla klubu z Radziwia. Najważniejszym wydarzeniem dla klubu, które będzie rzutować na dalszą jego działalność jest początek roku 1982 . W tym  roku  całą dzielnicę Radziwie nawiedza fala powodziowa. Stadion wraz z budynkiem zostaje zalany. Drużyna w rundzie wiosennej rozgrywa swoje mecze na stadionie płockiej „Wisły”. Wiele firm i organizacji deklaruje pomoc dla piłkarzy z Radziwia. Sezon 1983/34 jest jubileuszem 35-lecia istnienia klubu. Podczas uroczystości dokonano otwarcia nowo wybudowanego stadionu, którego wykonawcą była firma MOSiR z Gdańska.  Sezon 1985/86 piłkarze rozpoczęli z nastawieniem na awans do III ligi. Po rundzie jesiennej zespół zajmował 2 pozycje ze stratą 2 punktów do „Stali” Kutno.  Kierownictwo  klubu podziękowało dotychczasowemu trenerowi i z początkiem stycznia 1986 roku zaangażowano Zbigniewa Cytryniaka pracującego wcześniej z seniorami „Elany” Toruń. Po solidnie przepracowanym okresie przygotowawczym do rundy rewanżowej i obozie zimowym w Rzuczewie koło Pucka, piłkarze przystąpili do rozgrywek z nadziejami odrobienia strat. Zajmują pierwsze miejsce wyprzedzając „Stal” Kutno o 3 punkty. Sezon 1986/87 piłkarze rozpoczęli z nastawieniem na utrzymanie w lidze. Pomimo niepowodzeń jesienią, piłkarze zdołali wiosną zdobyć odpowiednią ilość punków i utrzymali się w III lidze. Jesienią 1987 roku następuje uroczyste otwarcie Klubowej Szkoły Piłkarskiej przy ZKS „Stoczniowiec”. Na uroczystość przybywają przedstawiciela władz miasta i PZPN. Twórcą i szefem szkolenia KSP zostaje Stanisław Tymowicz znany trener i działacz sportowy. W skład szkółki weszły następujące szkoły SP 2, SP 5, SP 6, SP 8, SP 18. Według założeń szkolenie odbywać się miało od 4 do 8 klasy w oparciu o w/w szkoły.   W sezonie 1992/93 rundę jesienną zawodnicy z Radziwia kończą na ostatniej pozycji z dorobkiem zaledwie 7 punktów. W efekcie fatalnych występów wiosną „Stoczniowiec” zajmuje ostatnie miejsce i spada do ligi międzyokręgowej. Jesienią 1993 roku grupa działaczy skupiona przy Fundacji Młodzieżowego Ośrodka Szkolenia Piłkarskiego im. Stanisława Tymowicza dokonuje zmian we władzach klubu. Nowym prezesem zostaje Tadusz  Śmiechowski, v-ce prezesem ds. gospodarczych Zdzisław Kotarski, v-ce prezesem ds. szkoleniowych Zbigniew Pawłowski, sekretarzem klubu Zbigniew Kowalski. Członkami klubu zostają Janusz Mikołajczyk i Marek Czerwiński. Nowo wybrany zarząd postawił sobie za zadanie modernizacje obiektu, rozszerzenie szkolenia młodzieży, a w przyszłości zbudowanie solidnej drużyny seniorów na miarę III ligi. Zarząd ten najbardziej wywiązał się z zadania dotyczącego szkolenia młodzieży, a to za sprawą dużego poświęcenia Janusza Mikołajczyka, Zbigniewa Pawłowskiego i Marka Czerwińskiego, którzy zajęli się naborem młodych adeptów piłkarstwa ze szkół podstawowych, min. z SP 2,  SP 5,  SP 21. Zajęli się oni szkoleniem trampkarzy. Trenerem juniorów „Stoczniowca" był Zbigniew Pawłowski. Wspólnie organizowane obozy przygotowawcze latem i zimą przynosiły oczekiwane efekty, które zaowocowały w późniejszym czasie. Zespoły trampkarzy i juniorów były wizytówką klubu z Radziwia w województwie płockim i nie tylko. Największym sukcesem jego chłopców było 2 miejsce na Mistrzostwach Polski piątek piłkarskich, które odbyły się w Krakowie. Osiągnięcia młodszych grup wiekowych „Stoczniowca” przyćmiły niezbyt imponujące poczynania seniorów. Początek XXI wieku to najczarniejszy okres w historii klubu.  W marcu 2014 roku do zarządu klubu weszły osoby blisko związane z klubem: Piotr Noga - prezes, Bartosz Obojski - wiceprezes, Szymon Żebrowski - członek zarządu, Krystian Skierkowski - członek zarządu. Stoczniowiec jak Feniks z popiołów zaczyna się odradzać pod względem sportowym, szkoleniowym i infrastrukturalnym. W maju 2016 r. Miasto Płock kończy realizację pierwszej część inwestycji na zrujnowanym stadionie Stoczniowca. Powstaje nowoczesna infrastruktura sportowa, boisko z oświetleniem wraz z zapleczem socjalnym i licencją do IV ligi. Po ośmiu latach banicji i pomocy ze strony Wisły Płock Stoczniowiec powrócił  na swoje macierzyste obiekty przy ul. Kolejowej 3. Od tego momentu z powodzeniem szkoli dzieci i młodzież w idealnych warunkach do rozwoju sportowego.

K. Kozłowski