Hejnał płocki
Jedną z osobliwości miasta jest hejnał, wykonywany przez trębacza, z przerwami od 1937roku. Jego historia nie jest zatem tak stara, jak hejnału krakowskiego, którego początki sięgają czasów średniowiecznych. Myśl opracowania hejnału płockiego powstała z chwilą odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r.
Ziściła się ona dopiero w 1937 r. w wyniku ogłoszenia konkursu. Ogółem na konkurs wpłynęło 5 utworów, w tym 4 były autorstwa ks. Kazimierza A. Starościńskiego (1899-1959), profesora śpiewu w Seminarium Duchownym, piąty - kompozytora Faustyna Piaska.
Jury pod przewodnictwem mec. Kazimierza Mayznera, po wysłuchaniu wszystkich utworów i zasięgnięciu opinii znanej pianistki, Janiny Grabowskiej-Kuczewskiej zadecydowało, że hejnałem płockim będzie melodia oznaczona nr 3, skomponowana przez ks. Starościńskiego. Od pierwszego wykonania hejnału minęło wiele lat. Wznowiony po 1945 r., grany był z Wieży Zegarowej, z przerwami przez 30 lat. W 1983 r., w rocznicę Konstytucji 3 Maja, rozległ się znowu, po długiej przerwie. Powrót do tej pięknej tradycji umożliwili uczniowie Zespołu Szkół Elektrycznych w Płocku, którzy podjęli się skonstruowania systemu elektronicznego, odtwarzającego melodię hejnału. Od tej pory hejnał rozlegał się trzy razy dziennie z Wieży Zegarowej.
Obecnie hejnał odgrywany jest z wieży Ratusza. Tak dzieje się od 1998 r. tj. od uroczystego otwarcia Starego Rynku po przebudowie ratusza i placu. Hejnał odgrywany jest na żywo, dwa razy dziennie (o godz. 12 i 18) przez wybranego w drodze konkursu Hejnalistę Miejskiego, który jest ubrany w paradny mundur strażników miejskich.
Dodatkową atrakcją po odegraniu hejnału o godz. 12 jest prezentacja sceny pasowania Bolesława III Krzywoustego na rycerza przez jego ojca – Władysława Hermana. Scena ta z udziałem 15-letniego wówczas Bolka faktycznie miała miejsce w Płocku, na dziedzińcu zamku książęcego, w 1100 r. Obaj książęta – władcy Polski, pochowani są w katedrze płockiej.
